تأثیر آموزش به شیوۀ رویکرد هیجان مدار بر صمیمیت زوجین

هدف این پژوهش بررسی تأثیر آموزش به شیوه رویکرد هیجان مدار بر صمیمیت زوجین بود. این پژوهش به روش نیمه تجربی و با طرح پیش آزمون ـ پس آزمون و گروه آزمایش و کنترل اجرا شد. جامعۀ آماری پژوهش، کلیۀ والدین دانش آموزان مقطع ابتدایی و متوسطه شهر بندرعباس در سال تحصیلی 93ـ1392 بودند. از میان 185 زوج متقاضی شرکت کننده، تعداد 97 زوج که نمره پایینی در پرسشنامه مؤلفه های عشق اخذ کرده بودند، با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب گردیدند. سپس، 40 زوج به صورت تصادفی انتخاب شدند که در دو گروه آزمایش (20 زوج) و گروه گواه(20 زوج) قرار گرفتند. ابزار این پژوهش، پرسشنامه عشق مثلثی یا مؤلفه های عشق (استرنبرگ، 1997) به همراه اطلاعات جامعه شناختی آزمودنی ها بود. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که آموزش به شیوه رویکرد هیجان مدار بر میزان صمیمیت زوج ها اثر مثبت و معناداری دارد (05/0>p). نتیجه آنکه آموزش به شیوه رویکرد هیجان مدار می تواند در افزایش میزان صمیمیت زوج ها مورد استفاده قرار گیرد.